Ξαναπεράστε αργότερα!

Νιαουρίζει ένας γάτος.

Όχι δεν έχει γάτο η σκύλα. Είναι ο ήχος ειδοποίησης για SMS.
«Καλησπέεεερα!» Έχει βάλει όσα έψιλον μπορούσε για να καλύψει την αμηχανία του. Όπου έψιλον βλέπε εσύ «θέλω κάτι να σου ζητήσω αλλά φοβάμαι μην με αποπάρεις.»
Ποιός χρυσό μου; Γιατί φοβάσαι; Αγαπάω όλα τα κατοικίδια αλλά στο κρεβάτι μου τα αφήνω να ανεβούν όταν θέλω εγώ κι όχι εκείνα.
Αφήνει το μηνυματάκι να κρυώσει, να πιάσει μια κρούστα ένα κατιτίς, φτιάχνει εσπρέσσο, βάζει μουσικούλα και απαντάει: «Καλώς το...»
Εκείνη τη στιγμή η σκύλα βλέπει έναν μαύρο, νταβραντισμένο γάτο να τρίβεται στη γάμπα της με μαζεμένα τα νυχάκια, την ουρά διπλωμένη κάτω απ΄τα ανήσυχα σκέλια του και γελάει σαρδόνια. Τα αποσιωπητικά αφήνουν ενδεχόμενα κι ο γάτος επανέρχεται αναθαρρημένος.
«Θέλω να σε δω baby!»
Περίμενε χρυσό μου να περάσει το ακαδημαϊκό τέταρτο!
«Κι εγώ μωρό μου»
Καπάκι!
«Απόψε στις 9;»
«Δεν ξέρεις πόσο το ήθελα αλλά έχω να πάω επίσκεψη σε κάτι Κατερινούλες. Αύριο ίσως. Μάκια.»
Η σιωπή του ψαριού από απέναντι.
Και του γάτου επίσης!
Μια σκύλα δεν είναι ΠΟΤΕ διαθέσιμη όταν την ζητούν.
Είναι όποτε αποφασίζει εκείνη να είναι.